Blog and Inspiration 2 Write

Categorie: Gedichten Ged8en

Ritmisch spelen met taal, kort, kr8ig en pr8ig.

Knipoog

Jouw knipoog;

mijn ogen-blik positieve energie,

in een gevoel van synergie.

Ik ben opget-ogen;

klaar voor h-oog-tepunten,

als h-oog-vlieger met verm-ogen.

De pr8 van jouw blik

+ de m8 van die blikopener

= succes dat l8; zo z8

Even ogen dicht.

Open deur naar dromen;

wijd open en focus op zaken;

gewoon omdat jij mij kan raken.

Jouw blik. Mijn bliksemschicht.

Adam, jij bent mijn oog-appel

Wij zijn. Wij zien

elkaar. Elke snaar geraakt.

Ik bijt…

mij vast

in ogen-blikken;

gebeten – door jouw wens,

mijn liefste mens.

Ogen open. Hallo dag!

Ik pluk je gelukje. Ik pluk de dag.

Winteruur.

Vrijheid blijheid

Zondag. Zonnetje in mijn ogen op zo’n dag. Ik straal een beetje. Ik ben vervuld van een warme gloed. Ik heb geen vroege vogels in mijn nest en word niet opgejaagd door hun gekwetter en gebedel om eten. Mama huismus kan er in gedachten even op uitvliegen, terwijl de nachtraven nog verstokt over hun stokpaardjes dromen. Even de (fabeltjes)krant lezen, maar nog liever in gedachten aan de haal gaan met verhalen.

Vandaag krijg ik een heel bijzonder cadeau: tijd. Ik moet oppassen dat het niet zomaar voorbijvliegt, maar tracht het te koesteren. In deze schijnbare hectische wereld zijn er vaak donderwolken die wensen dat er 25 uren in een dag zijn, omdat ze anders niet genoeg tijd hebben om te schitteren (zelfs als ze daardoor ironisch genoeg niet het zonnetje in huis zijn).

Maar uiteraard zijn er nu weer regentranen door de invoering van het winteruur dat ons systeem zou ontregelen, zodat we er bijna onze pluimen bij zouden verliezen. Ik veer recht bij dit soort uitspraken. Waarom zou je niet gerust zijn omdat je nu eens niet op de vlucht moet voor je eigen haastgedrag? Misschien moet er maar een gezamenlijke vlucht naar het zuiden worden georganiseerd voor rare vogels. Ik speel wel ekster; ik ga liever op zoek naar de glimmende dingen in de duisternis. Ben ik zo een roofvogel? Gevangen ben ik nog niet. Integendeel het geeft een bijzonder vrij gevoel om met de tijd en het zonlicht te kunnen spelen. Vrijheid. Niet eens op een vrijdag. Dag zondag – voor mij zonder kerkuil en als vrije vogel die zingt zoals ze gebekt is; een beetje gek en met vleugels om uit te vliegen naar die oase van rust.

V

Peace                                                Vrijheid                               Free as a bird

                                                                                                       

            to the sky

                                                  high

I fly

Ged8en. Pluk je moment.

Ik heb het koud. Brrr. Beh. Beh.

Brakend ongenoegen. Rakend aan de kilte. Krakende botten. Rot zo’n situatie. Gevoelens met inflatie.

Er komt ook nog een wind. Gone with the wind – dat ben ik straks.

Ijsberen is tegenwoordig een trend. Niet voor mij, vent. Dat weet je als je mij kent.

Frequent ijskoningin. Queen. Mean.

Graag ijsblokjes in mijn drinken. Yep, dan mag je met mij klinken.

Klinkt dat gepiep van die tafels nu nog steeds?

Piep. Piep. Piep.

Verberg dat liever in het geniep.

Piep – een muis.

Mag ik er vanonder muizen?

Het is hier koud. Bisnummer. Herhaling is poëtisch.

Dit maakt mij niet instant een dichter. Het brengt mij dichter bij de koude.

Ah – ik kijk achter mij. Dat raam is niet dicht. Straks klap ik nog dicht.

Een klapraam – is dat een raam dat babbelt in dat sappige, niet altijd door mij gesnapte dialect.

Snie sna snappie. Dat was dat liedje van het schoolfeest lang geleden. Van een krokodil. Straks ga ik nog krokodillentranen wenen. Of maak ik er alligatortranen van en kreun ik “see you later alligator.” CU – leuke afkorting en die beesten wonen in Miami. Daar is het lekker warm! Vlakbij Kennedy Space Center. Kan ik daar die raket naar Venus nemen – ik wil warmte/ hitte en het liefst liefde. Vlammend. Vurig. Flaming amazing. Ja, ik spreek Engels. Op zijn bengels; daar zit “engel” in – dat ben ik in wezen; mijn waarde op deze aarde.

Ik heb het nog steeds koud. Herhaling. Bisnummer applaus niet nodig. Neen, niet nodig.

Heb ik meer beweging nodig? Als ik hard op mijn pen druk, kijkt mijn omgeving bedrukt en onder druk. De plant beweegt. Weeg ik door? En ik heb dus geen plannen daarvoor. Wel een plant; is dat een plan met een dt-fout of gewoon een werkwoord dat tot actie aanspoort. Is dat dan een sporenplant? Zit ik daarmee op het juiste spoor? Was ik niet de weg kwijt? Het noorden kwijt?! Hoera, ben ik dan toch in het zuiden?

Mmmmm, nog steeds koud. De opwarming van de aarde is nog steeds niet van kracht. Wat een onmacht. Waar blijft die pracht van warmte? Ik wil ze omarmen. Maar ik ben arm. Geen centjes of opportuniteit voor een dikke trui. Zouden ze op deze school ook dikke truiendag hebben? De kleren maken de vrouw. Mijn flinterdunne kleed bezorgt mij leed.

En ik ben moe. Ja ja, oogjes toe – dat komt uit de fabeltjeskrant en dat is toch een fabeltje.

En ik heb maagpijn. Waarschijnlijk zit er een knoop in mijn maag. Kan iemand die aan naaien? Dan doe ik mijn jasje toe…

En nu mijn pen!

© 2023 (B)right 2 Write

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑