Categorie: (B)right 2 Write (Pagina 1 van 11)

Er zijn heel veel bekende vrouwen: filmsterren, sportkampioenes, beroemdheden en beruchtheden uit reality reeksen, succesvolle onderneemsters enz. die in de schijnwerpers staan en daar, vaak wel verdiend, beloningen, medailles en bloemen voor krijgen. Ik zou eens graag een ster maken van die onbekende heldinnen die zowel op zonnige dagen als tijdens donkere nachten noodgedwongen helemaal alleen voor hun kinderen moeten zorgen.

Ze moeten het soms bekennen. Ze zijn buitenaardse wezens – zo lijkt het toch. Ze zijn alleenstaande moeders. Men geeft hen daardoor een stempel, zoals de nazi’s een ster gaven aan de joden. In hun niet zo werelds bestaan zijn er ook sterren; hun kinderen. Zij brengen heel wat licht in hun bestaan, al worden ze als mama verondersteld zelf het lichtend voorbeeld te zijn.

Ze bewegen zich vooral binnen hun eigen sterrenstelsel en hebben het gevoel dat enkel een UFO hen kan komen ontvoeren om er weg te geraken. Andere werelden ontdekken lijkt hen uiteraard hemels, maar ontsnappen uit de gevangenis van de dagelijkse verantwoordelijkheden is een helse onderneming.

Ze hebben vaak een droom. Zet hen even op de planeet Mars. Ze hebben heel wat in mijn mars! Ze zouden zo graag cursussen volgen:

• talen – al dan niet om met andere buitenaardse wezen te converseren.
• informatica; al was het maar om een keukenrobot te fabriceren die hen helpt met huishoudelijke taken.
• of desnoods een opleiding als waarzegster om de sterren te lezen.

Ze hebben wellicht nog andere dromen. Ze wensen een hemels lichaam. Ze willen zich terug als een vis in het water voelen en naar de zwemschool gaan. Helaas vallen hun plannen steeds in het water en dat is helaas niet letterlijk.

Ze dromen tevens over kookcursussen met room, schroom voelen voor ontmoetingen met nieuwe vriendinnen, vroom yoga volgen, chroom poetsen, loom luieren, gnooms knutselen, droomprinsen en suikerooms voor hun kinderen ontmoeten en nog zo veel meer.

Hun dromen blijven zweven in de ruimte; juist omdat ze geen ruimte krijgen! Ze hebben kinderen die ze voor geen goud zouden willen missen, maar hun solo verantwoordelijkheid voor hen zorgt er wel voor dat ze niet zomaar kunnen uitvliegen. De kleintjes naar de maan wensen is toch ook weer te negatief gesteld. Misschien denken velen dat velen dat ze slechts uitvluchten zoeken, maar zo simpel is het allemaal niet.

Ze zouden onder een hoedje (parapluutje) kunnen spelen met Mary Poppins en een babysit kunnen laten aanvliegen, maar er zijn toch wel wat obstakels:

1. Ze lijken soms satellietboodschappen te moeten uitzenden om een babysit te vinden. Hallo aarde, ontvangt u hen? Kan E.T. anders even bellen voor een bezoek aan hun huisje?
2. Ze zijn trouwens dikwijls bang voor de (in hun ogen) astronomische bedragen die daar aan verbonden zijn.
3. Het is bovendien niet eenvoudig om als moederkloek je kuikens en nest toe te vertrouwen aan een vreemde eend in de bijt. Als je het een tijdje probeert en de balans opmaakt lijkt er soms eerder sprake te zijn van een duiventil, waar steeds weer andere (al dan niet rare) vogels aan – en af vliegen.
4. De kuikentjes worden soms ook groot en spelen graag haantje de voorste. Ze kraaien dat ze geen zin hebben in al die vreemde vogels. Groot genoeg om (even) alleen te hokken zijn ze echter nog niet.

Eigen schuld, dikke bult voor al die schuldgevoelens? Denkt u dat een gescheiden mama, bewust alleenstaande moeder of jonge weduwe dan maar aan efficiënt tijdsbeheer moet doen en tijd voor zichzelf moet organiseren als de kinderen naar school gaan? Zij lachen zich een bult met dit soort veronderstellingen en werken zich ondertussen een bult. Ze zouden vaak willen dat ze een raket hebben om van “opvang” naar “werk” te vliegen, want in hun leven moeten ze schijnbaar de tijdsmuur crashen. Moeten ze een vallende ster zien om meer tijd voor zichzelf te wensen? Meestal blijven ze zoals de planeet Saturnus rond het daadwerkelijke leven op aarde cirkelen.

“Efficiënt time management” is een cursus die tegenwoordig in is. Alleenstaande mama’s kunnen dus proberen dit toe te passen op hun eigen leven door alles te combineren en hun kinderen gewoon mee te nemen naar allerhande activiteiten. Ofwel worden ze beschouwd als een “illegal alien,” waarvoor men als uitzonderlijke goedheid toeliet dat er een paar “annexen” mee kwamen. Ofwel moeten ze baan ruimen omdat de kinderen geen ruimte hadden en hun verveling niet in goede banen konden leiden. De geleerde vrijetijdsagogen hebben blijkbaar nog niet aan de intergalactische mogelijkheid gedacht om verenigingen met activiteiten op maat en leeftijd van alle gezinsleden op te richten.

Te verguizen, niet te begrijpen of te bewonderen; ze blijven dus hoe dan ook een “uniek” exemplaar. Alles is echter niet steeds kommer en kwel. Je kunt stellen dat alleenstaande mama’s door de liefde van hun kinderen toch het gevoel heb af en toe op de planeet Venus te wonen. Maar toch, waar zijn die medailles voor hen op onze aardse planeet? Schat mama’s naar w-aarde!

Ode aan de solo onbekende mama!

Ochtendstilte. Ik sta op voor de haan kan kraaien, of beter in het stedelijke Leuven, voor de beiaardklokken parmantig 9 slagen slaan. Veel eerder zelfs. Ik begin vaak als een ijverige mier het nest op te ruimen, maar een tijdje daarna vind ik rust om mij te concentreren op organiseren en schrijven. Ik weet dat er maar weinigen op dit moment een excuus vinden om mij te storen, zodat ik in een soort zen-toestand creatieve gedachten kan laten opborrelen. OK, ik werk hard, maar ik doe het ook met mijn hart. Het is jammer dat het woord “werkend” zo’n negatieve bijklank heeft gekregen in onze carrière-gerichte statusmaatschappij. Als ik zelf een ander woord voor “werken” moet uitvinden, dan denk ik dat “spelen” en “mijn hersenspinsels verder laten spinnen aan een web van ideetjes” het beste bij mij past. Ik denk vooral in woorden; soms wil ik dat ze rijmen maar meestal moeten ze opvallen: staccato – hyperkort met power, bij blijven of raken en in een ideaal scenario een dag maken. Ik kronkel om verder te spinnen; als een megaspin die haar web wil vergroten. Ik zoek associaties ook al zijn die op het eerste zicht niet evident. Mijn gedachten springen schijnbaar van de hak op de tak, maar zijn absoluut logisch te verklaren al vind ik het soms vermoeiend om de logica erachter uit te leggen. Er zijn slechts heel weinig mensen die met mij gelijk spel kunnen spelen en mij uitdagen. Meestal stuiten ze ook op een muur van initiële verlegenheid. Ik ben wie ik ben (te nemen of te laten) en heb het voordeel dat ik mensen misschien aangenaam kan verrassen. Schrijven is in ieder geval een van mijn wapens; niet heimelijk verborgen. Kom maar af met die kernraketten in de tegenaanval. Ik kom direct tot de kern van de zaak. Ik heb wortels op Venus, kom zeker van Mars wegens heel wat in mijn mars, maar blijf vooral met beide voeten op aarde, terwijl anderen en vooral hun objecten lijken te zweven. Met hoogvliegers en hoogheidswaanzin zou je wel eens je doel kunnen misen. En als ik toch geraakt word, dan weet ik zeker dat je gaat denken dat ik blauw bloed heb want er vloeit edele inkt door mijn aderen. Neen, daar krijg ik niet de “blues” van en dat is “news” dat ik uiteraard blauw op wit op papier kan zetten In alle rust, tijdens die ochtendstilte. Daarmee is de klok rond al hoor ik ze onverstoord verder tikken – het enige geluid in huis. Tik tik tik. Tak tak tak. En toch: door even te vertragen, ga ik vandaag sneller vooruit komen.

Spreuk van de dag: “stilstaan” bevordert “bewegen.”

I relax and just do it.

I can write fiction without friction.

ReACTion. I ACT with FACTs for satisfACTion.

NOW! In het NU heb je alTIJD tijd.

En nu rolluiken naar boven – mijn raam op de wereld. En windows opstarten. Want ik was nu even je nobele pennevriend die pas later “getikt” wordt; met blauw bloed – weet je wel.

Zondag. Zonnetje in mijn ogen op een kille dag. Ik straal een beetje. Ik ben vervuld van een warme gloed. Ik heb geen vroege vogels in mijn nest en word niet opgejaagd door hun gekwetter en gebedel om eten. Mama huismus kan er in gedachten even op uitvliegen, terwijl de nachtraven nog verstokt over hun stokpaardjes dromen. Even de (fabeltjes?) krant lezen, maar nog liever in gedachten aan de haal gaan met verhalen. Vandaag krijg ik een heel bijzonder cadeau: tijd. Ik moet oppassen dat het niet zomaar voorbijvliegt, maar tracht het te koesteren. In deze schijnbare hectische wereld zijn er vaak donderwolken die wensen dat er 25 uren in een dag zijn, omdat ze anders niet genoeg tijd hebben om te schitteren (zelfs als ze daardoor ironisch genoeg niet het zonnetje in huis zijn). Maar uiteraard zijn er nu weer regentranen door de invoering van het zomeruur dat ons systeem zou ontregelen, zodat we er bijna onze pluimen bij zouden verliezen. Ik veer recht bij dit soort uitspraken. Waarom zou je niet gerust zijn omdat je nu eens niet op de vlucht moet voor je eigen haastgedrag? Misschien moet er maar een gezamenlijke vlucht naar het zuiden worden georganiseerd voor rare vogels. Ik speel wel ekster; ik ga liever op zoek naar de glimmende dingen in de duisternis. Ben ik zo een roofvogel? Gevangen ben ik nog niet. Integendeel het geeft een bijzonder vrij gevoel om met de tijd en het zonlicht te kunnen spelen. Vrijheid. Niet eens op een vrijdag. Dag zondag – voor mij zonder kerkuil en als vrije vogel die zingt zoals ze gebekt is; een beetje gek en met vleugels om uit te vliegen naar die oase van rust.

V  –  Peace  – Vrijheid  – Free as a bird

I fligh – high – to the sky! Bye-bye!

Schrijven kun je vergelijken met koken: je moet de mise-en-place voorbereiden, de ingrediënten volgens de juiste verhoudingen zorgvuldig bepalen en op de ideale plaats dresseren, zodat ze degene voor wie je al dit werk doet kan verrassen.

Als een echte chef-kok neem ik je graag mee naar de keuken om de geheimen van vele soorten bereidingen met macaroniletters via het schrijven van een roman te ontdekken.

De voorbereiding zorgt ervoor dat je letterkoekjes perfect gebakken zullen zijn. Leg alle inhoudselementen klaar en stel een werkmethode op. Leg de basiselementen van het verhaal op tafel (personages, decor, situatie, thema), breng de intrige aan de kook (verhaalontwikkeling, perspectief, tijd, begin, slot en opbouw van scènes) en geef wat extra smaak door te kruiden met stilistische variaties.

Ga naar de woorden– en beeldenmarkt en shop alle basisingrediënten bij elkaar.

• Zoek foto’s van de personages en verzamel alle elementen die de tijdsloop bepalen. Details zijn belangrijk!
• Verifieer gegevens, haal informatie uit de realiteit en lees relevante informatie in verband met je onderwerp.
• Je hebt een goede grond van geloofwaardigheid en herkenbaarheid nodig, zodat je een stevige bakbasis krijgt die de krokante bodem van jouw verhaalgerecht onderbouwt. Fantasie is hierbij overigens niet uitgesloten.

Er zijn vier basisingrediënten: personages, decor, situatie, thema.

1. Een smoothie van personages.

Je hoeft niet alles te zeggen. Eén detail kan genoeg zijn voor een ganse beschrijving (vb. lederen motorpak).

In boeken kun je met namen ook iets doen. Vb. Charles De la Toison d’or maakt een buiging (de lezer verwacht dat hij dit plechtig en sierlijk doet) en Piet Leutermans maakt een buiging (waarschijnlijk plomp en brutaal).

2. Het decor als pannenset om alles perfect te bereiden.

Het maakt wel degelijk uit waar je je verhaal situeert. Waar wil je vakantie het liefste doorbrengen? In Paradisio del Mare of Blankenberge; andere plaatsen brengen je in een heel andere keuken en sfeer terecht. De situatie is ook belangrijk. Als het buiten bliksemt, zou het vuur wel eens in de pan kunnen slaan en krijg je ofwel aangebrande prak ofwel een gesofisticeerd geflambeerd gerecht. Bij een zomerzonnetje zou alles wel eens suikerzoet kunnen worden met een extra vrolijkheidssausje. Net zoals je duidelijk moet weten wat er allemaal in je keuken aanwezig is, moeten plaatsen correct en specifiek beschreven worden om extra geloofwaardigheid te geven aan een verhaal. Schrijven is verantwoord kiezen.

3. Het boodschappenlijstje met de situatie.

De situatie is een geheel van gegevens van waaruit je verhaal vertrekt. Zorg voor genoeg spanning en conflict. Leg van tevoren je keuze vast. “Ze houden van elkaar” is immers een totaal ander verhaal als “ze hielden van elkaar.”

4. Bepaal een seizoensthema om het extra aantrekkelijk te maken voor je gasten.

De thematiek bepaalt het menu ofwel waar je boek over gaat. Je verleidt tot lezen en krijgt vat op de wereld. Maak een beschrijving in één woord en kies dan een motto: bijvoorbeeld: “Stoomkoken. Een opmerkelijke ervaring.”

Aan de hand van deze vier elementen (personages, decor, situatie, thema) bepaal je wat de belangrijkste peiler is en dus jouw volledige menu. Dit bepaalt het soort van boek. Je moet ook bedenken in welke grammaticale stijl je het vertelt en wie het vertelt. Het gemakkelijke is een alwetende verteller omdat dit veel mogelijkheden biedt, maar je bent natuurlijk vrij om een bijzonder perspectief te kiezen (In de roman van Guy Bogaert is degene die het verhaal brengt een plein).

Nadat je alle ingrediënten bij elkaar hebt gebracht, is het tijd om te beginnen koken, bakken en braden. Je start met het bouwen van een plot. Je moet je afvragen wat de intrige is en wat er gebeurt.

Begin de plotopbouw door te bepalen wat je als eindresultaat gaat voorschotelen. Bepaal waar je verhaal eindigt.

High five! Hier bestaan 5 manieren voor:

1. Op het einde van het verhaal is de persoon iemand helemaal anders.
2. Verrassend einde. De grootmeester van dit genre is Roald Dahl. Alles wat vooraf gaan hat te maken met het einde.
3. Begrijp de truc om te zorgen dat de allereerste en de allerlaatste zin op elkaar zijn afgestemd.
4. Een samenvatting.
5. Open einde (of een opende met ergens de belofte dat alles OK zal zijn).

Alles tussen het begin en het einde doet er toe. Schrijf elke scène uit. Zet het plot van een verhaal een stuk verder.

Bedenk wat je in het eerste hoofdstuk geeft. Weet hoeveel ingrediënten er zijn en hoe je ze moet klaar maken. Houd de lezer in de gaten. Je moet de lezer blijven boeien.

Pas als alle scènes zijn uitgeschreven, kun je beginnen met schrijven. Vergeet het belang van de openingszin niet en besef dat elk woord, zoals een kruid in een gerecht, een effect heeft.

Tot slot bepaal je nog je stijlniveau. Heb oog voor details. Houd daarbij rekening met de volgende gegevens:

• Je bent de schrijver wie je bent, met je eigen stijl en uitdrukkingswijze.
• Stijl is vaak mode en tijdsgebonden. Aangezien we mensen van onze tijd zijn worden we er door beïnvloed.
• Schrijf zo goed mogelijk. Kies de meest geschikte vorm voor je personages. Leef je in hen in.

Serveer en laat smullen.

Complimenten voor de chef mag je aanvaarden.

(B)right 2 Write bedenkt graag het perfecte recept voor jouw roman, als ghostwriter of inspirator.

Contacteer mij nu via leona@bright2write.be

We gaan allemaal poeslief spinnen als we onze naam ergens gedrukt zien. Reclamejongens van Nutella, Vedett en Tomorrowland spelen hier handig op in met speciale gepersonaliseerde boodschappen. Als onze naam verkeerd gespeld is houden we er een kater aan over. Weet hoe de ander heet voor je eigen naam en faam.

Je wordt geboren als jongen of als meisje, maar ook je naam bepaalt voor een deel hoe je in het leven zult staan. Lolita’s geven een beeld van wulpse dames en Mohammeds worden, zeker als er een baard hebben en Arabische kleding dragen, al direct bestempeld als IS-aanhanger (lees: de vreemde die toch op zijn minst op een wenkbrauwfrons wordt getrakteerd). Marina wil je eigenlijk ook niet echt heten na dat bekende liedje dat die naam te veel kapitaliseerde. Jan, Piet, Joris en Korneel – ach ja stoere bonken, maar er zijn er zoveel; net zoals An en Jan-met-de-pet-op, op het vlak van alledaagsheid onder één hoedje spelen.

Namen noemen? Mijn eigen naam, Leona, betekent in het Latijn “Leeuwin.” Ik word er een beetje wild van om mezelf te zien als koningin van het dierenrijk, die haar twee welpjes beschermd als anderen zouden willen bedenken het beest uit te hangen. Soepel en snel spurt ik door de wildernis om prooien (mijn ambitie) te veroveren. The Lion King heeft, net zoals in vele koninkrijken, slechts een formele functie, terwijl ik het bestuur van het oerwoud vol wilde beesten in de klauwen heb.

Hoegenaamd? Mijn moeder heette Lea – een afkorting van Leonora, dus het is niet moeilijk om te raden waar de inspiratie van mijn naam werd gehaald. Ik weet niet echt goed of het doelbewust was – misschien moet ik het maar vertalen als een simpelweg positief gevoel – maar het is een feit dat ik de traditie heb verdergezet door mijn dochters namen te geven die op die van mij lijken; Bona (Latijn voor goed, rechtvaardig – het zonnetje in huis) en Luna (de maan – licht in elke duisternis) – wat samen ook bvba Bona Luna vormt.

Naam maken? (B)right 2 Write is de naam van mijn derde kindje. Ik heb twee echte prinsesjes en het trio is compleet met mijn geesteskindje in de vorm van een schrijfbedrijf. Samen zijn we de vier blaadjes van een gelukklavertje, net zoals mijn copywriting bureau vier pijlers heeft (creatie(f) – correctie – connectie – communicatie). De drie musketiers waren ook met vier, dus allemaal samen strijden we om de wereld te verbeteren in de zeer letterlijke zin door taal te corrigeren en naar een hoger niveau te tillen.

Ik hou van het internationale accent, omdat ik liever de wereld als mijn thuis zie, dan een lokaal stukje land. De naam verraadt duidelijk dat ik van woordspelletjes houd. De 2 moet je interpreteren als “to” en niet “two.” Je kunt er “right to write” van maken. Hierbij ging ik enerzijds van de veronderstelling uit dat ik, na jarenlang het liedje “working 9 to 5 – what a way to make a living” van Dolly Parton te hebben gezongen om boterhammetjes met nutella te kunnen betalen, simpelweg het recht had om mijn talenten te ontplooien om te schrijven. Met mijn teksten wou ik een steentje bijdragen aan rechtvaardigheid. Langs de andere kant wens ik ook dat mijn woorden voor anderen schitteren als sterren aan de hemel. Het resultaat van wat ik schrijf is “bright” en heeft vaak een briljante invalshoek waarmee de doelstelling echt in de schijnwerpers komt te staan. Bright in the spotlight!

Mijn bijnaam in lang vervlogen tijden als strenge lerares, was Margaret Tatcher – the iron lady. Och ja, laat ik hierin maar een reden vinden om te stellen dat ik nu nog steeds ijzersterke teksten schrijf, die ik zelfs kan verzilveren.

Misschien met ik tot slot binnenkort eens een bezoekje plannen aan de stad “Namen.” Zou dat extra inspiratie kunnen geven? Als dat niet op mijn persoonlijke teller belandt, dan toch zeker wel op de “noemer.”

Was getekend/ namens (B)right 2 Write – Leeuwin met naam en faam