(B)right 2 Write

Blog and Inspiration 2 Write

Winteruur en vlucht uit de tijd.

Zondag. Zonnetje in mijn ogen op een kille dag. Ik straal een beetje. Ik ben vervuld van een warme gloed. Ik heb geen vroege vogels in mijn nest en word niet opgejaagd door hun gekwetter en gebedel om eten. Mama huismus kan er in gedachten even op uitvliegen, terwijl de nachtraven nog verstokt over hun stokpaardjes dromen. Even de (fabeltjes?) krant lezen, maar nog liever in gedachten aan de haal gaan met verhalen. Vandaag krijg ik een heel bijzonder cadeau: tijd. Ik moet oppassen dat het niet zomaar voorbijvliegt, maar tracht het te koesteren. In deze schijnbare hectische wereld zijn er vaak donderwolken die wensen dat er 25 uren in een dag zijn, omdat ze anders niet genoeg tijd hebben om te schitteren (zelfs als ze daardoor ironisch genoeg niet het zonnetje in huis zijn). Maar uiteraard zijn er nu weer regentranen door de invoering van het zomeruur dat ons systeem zou ontregelen, zodat we er bijna onze pluimen bij zouden verliezen. Ik veer recht bij dit soort uitspraken. Waarom zou je niet gerust zijn omdat je nu eens niet op de vlucht moet voor je eigen haastgedrag? Misschien moet er maar een gezamenlijke vlucht naar het zuiden worden georganiseerd voor rare vogels. Ik speel wel ekster; ik ga liever op zoek naar de glimmende dingen in de duisternis. Ben ik zo een roofvogel? Gevangen ben ik nog niet. Integendeel het geeft een bijzonder vrij gevoel om met de tijd en het zonlicht te kunnen spelen. Vrijheid. Niet eens op een vrijdag. Dag zondag – voor mij zonder kerkuil en als vrije vogel die zingt zoals ze gebekt is; een beetje gek en met vleugels om uit te vliegen naar die oase van rust.

duifV  –  Peace  – Vrijheid  – Free as a bird

I fligh – high – to the sky! Bye-bye!

Schrijfmagie

Schrijven – als grote kleuter lijkt dat magie. Meereizen in de wereld van de verhaaltjes die je mama vertelt voor het slapen gaan lijkt een boeiende ontdekkingstocht die je maar al te graag zou doen – onbevangen, vol enthousiasme en let een grote koffer aan leergierigheid. Jaaaa, dan kan je eindelijk zelf gaan lezen en zo veel boekjes verslinden als je zelf wil totdat je gulzige brein zich – voor even – helemaal voldaan voelt. De eerste stappen gaan aarzelend, maar als je eenmaal die 26 lettertjes hebt getemd om voor jou hun kunstjes te tonen om woorden te toveren in een slinger van een zin met betekenis, ben je niet meer te stoppen. Je leert lezen, maar wordt ook zelf gids in letterland, waarbij je de hoofdrolspelers dirigeert richting zinderende zinnen met de zingeving die in jouw hersenspinsels kronkelt.

Voor mij opende zich een nieuwe wereld. Opstellen schrijven was één van mijn favoriete vakken – een soort schoonheidswedstrijd voor taalelementen, waarbij heel wat adjectieven zichzelf met sier op de rode loper van het schrijfparcours mochten zwieren? Het is een passie die zich als een rode draad doorheen mijn leven heeft gesponnen. De juiste woorden kunnen een wereld van verschil maken. Ik ben blij dat ik deze kennis meekreeg en als een ware schat kan koesteren en laten schitteren.

Ik heb wel met bedroefde ogen gezien hoe mijn juwelen de afgelopen jaren snel en fel in waarde zijn gekelderd alsof er een literaire beurscrash was. Pen en papier zijn nog net niet naar een museum verbannen. De moderne media van het genre smartphone denken dat ze slim genoeg zijn om de communicatiewereld te regeren. Snelheid is de richtlijn om mee te kunnen waardoor de 26 prachtige letters niet voluit mogen schitteren en verkracht worden tot afkortingen of voor dood worden achter gelaten en worden vervangen door symbolen.

Mijn ode aan het woord:

wees gezien en gehoord

en schrijf zoals het hoort.

Gelukkig zijn er nog sprookjes en schone schrijfsters die lang en gelukkig leven…

Ochtendged8en.

Good morning… Heist-op-den-Berg.

Goedemorgen morgen… zonder zorgen. Ik ben graag vroeg uit de veren. Vaak hoor ik een haan kraaien om het stereotype plaatje te bevestigen. Er wonen er heel wat in de buurt. Nog niet zo lang geleden woonde ik in Leuven centrum; in de Ravenstraat, maar vroege vogels waren daar eerder nachtraven. De uitgaande studenten waren nachtraven. Het lawaai beschouwde ik als iets wat bij de bele(u)venissen van een stad hoorde. Het voordeel was dat er ’s ochtends vaak stilte was.

Als moederkloek wist ik dat mijn kuikens ook het liefst zo lang mogelijk in hun nest bleven, dus ik kon zorgeloos rondscharrelen als huismus vooraleer een vliegende start te nemen als professionele hoogvlieger.

Ondertussen is niet alleen de plaats van het kippenhok met mezelf als hennetje de voorste veranderd, maar zijn ook mijn kuikens gedeeltelijk uitgevlogen voor hun studies. Door de week kraait er voor mij als weduwe en zelfstandige, dus geen haan meer naar mijn vroege ochtendrituelen. Ik ben een vrije vogel geworden die kan uitvliegen zonder zorgen en zonder te zorgen, op basis van mijn agenda van die dag. 

Moederkloek gesust. Rust. Uitgerust. Maar nog lang niet uitgeblust. Ik wil die speelvogel zijn die kan spellen – vermakelijk; en die wijze uil die zich kan bewijzen; zakelijk. In mijn hoofd begin ik al vroeg plannen uit te broeden voor die dag. Straks wil ik uitvliegen als een ekster; op zoek naar glimmende schatten; creatieve woordenschatten die de ogen van klanten doen schitteren van plezier. Ik droom nog steeds om het ei van Columbus te ontdekken; iets nieuws op onontgonnen terrein.

Nog even mij nest opruimen. Een eitje als ontbijt zal ik toch maar niet ballen om zeker niet de kluts kwijt te geraken, maar wat fruitsap als vitamine C voor Creativiteit, lijken mij prima dopamine voor mij D-Day met letterpret van A tot Z.

Cat Stevens mag mij als vreemde vogel uitwuiven met zijn lied: “Morning has broken. Like the first morning. Blackbird has spoken. Like the first bird.” Hello world, this is me – changing the word to change the world! Ik wil een pluim verdienen vandaag.

« Oudere berichten

© 2024 (B)right 2 Write

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑