Bloggers; zijn dat van die rare wezens die vergeten aan te loggen bij de wereld en zich ergens in een ivoren toren hebben opgesloten om aan hun “manuscript” te werken, met een ouderwetse degelijke vulpen die ze telkens in een inktpotje moeten dopen? Ha ha, in de sprookjesverhalen zie ik mezelf graag als Raponsje die haar lange haren (even vlug extensies gedroomd) naar beneden laat om opgehaald te worden door een prins op een wit paard (in de moderne versie van mezelf als vrijgevochten dame wordt dat dan een snelle bolide met veel paardenkracht en galante chauffeur). In de realiteit leef ik gewoon in de echte wereld (waar in mijn “koninginrijk” nog dochters rondfladderen die ik graag zie als “prinsesjes,” maar die natuurlijk vinden dat hun mama wat hen betreft te veel in de kasteelromannetjes leest omdat zij op een cool “dab” tienereiland vertoeven).
Ik heb een ruim en oerdegelijk bureau van ebbenhout (of van een ander soort, maar ik bedenk nu eenmaal graag de dito blues), met een zeer comfortabele stoel en uitzicht op een rustige straat met weinig verkeer. Ik houd er van wat beweging te zien, wat niet afleidt, maar vaak inspireert. Ik woon in de Ravenstraat tegenover de (huis)Mussenstraat en mijn nest is dicht bij de Arendstraat. Sinds (B)right 2 Write uit het ei is gekomen ben ik zo vrij als een vogel en dat vertaal ik ook naar mijn pitch talk:
Ik ben een speelvogel die kan spellen – vermakelijk
en een wijze uil die zich kan bewijzen – zakelijk
Ik spied met arendsogen om fouten te verbannen
en als reisduif stippel ik de route uit van jouw communicatieplannen.
Ergens ben ik ook een Tamagotchi-kuiken dat voortdurend gevoed wil worden door de nieuwste technologische snufjes. Ik ben er vooral vliegensvlug bij om alle informaticacursussen te volgen (meestal bij Volt) om op de hoogte te blijven van alle pc-toepassingen of mij te perfectioneren in het gebruik ervan. Op dat vlak bespaar ik kosten noch moeite en vind ik het leuk om klanten als bonus te vertroetelen met extra coole presentaties.
Ondanks het feit dat computertechnische snufjes een hoogvlieger zijn voor mij en ze aanvoelen als een virus dat zich permanent in mij genesteld heeft, is mijn favoriete bureauvoorwerp zeer ordinair: een blauwe balpen (neen geen zwartgallige kleur, maar die veilige tint die ik nooit blauw van de kou laat worden) – het liefst een dikke (tja, voer voor psychologen: zou ik graag een stevige grip op de wereld hebben?). Soms vind ik het gewoon zalig om nog een beetje van de oude stempel te zijn; gedachten op echt papier zetten is voor mij de methode die het beste werkt – zelfs al werk ik ze daarna in razendsnel “getikt” tempo af op het scherm. Ondanks alle beschikbare elektronische agenda’s verkies ik ook nog altijd om mijn afspraken op te schrijven in een agenda – dit jaar één met glitters en vlinders. Tja, ik moet toch zorgen dat ik vleugels blijf krijgen (zonder dat bekende pepdrankje) en wat extra schittering zal ook wel geen kwaad kunnen in de hoop/ verwachting/ veronderstelling van glansrijke resultaten (wat peptalk voor wat extra “boekensteun”).
Ik word graag omringd door boeken. Met een lange academische achtergrond zijn er heel wat werken te vinden over communicatiewetenschappen en filmanalyse, maar uiteraard ontbreken boeken rondom schrijftechnieken allerhande niet. Het is zalig om in een fictieve wereld te duiken, maar ik heb het liefst referentiewerken om te houden en van te houden. De ouderwetse charme van een echt boek waarin je gulzig de kennis kunt verslinden, heeft voor mij nog steeds de hoogste aantrekkingskracht, ook al valt er tegenwoordig op het internet allerlei informatie te vinden. Logischerwijze hebben e-readers mij nog altijd niet kunnen bekoren en opteer ik voor nostalgie, ook al sta ik meestal als eerste in de rij om iets nieuws bij te leren.
Ik houd niet van (zichtbare) rommel en heb graag alles strak georganiseerd en netjes geordend. Nadat ik als een wervelwind Assepoester heb gespeeld, trek ik niet mijn glazen muiltjes aan, maar mijn zevenmijlslaarzen. Anderen verwelkomen doe ik niet zo vaak. Ik vind het boeiender om op ontdekkingsreis te gaan naar de leefwereld van mensen, zodat ik als een echte wetenschapper die chemie van de omgevingssfeer en de persoon kan formuleren in teksten met de juiste uitstraling Zo leeft mijn doelpubliek “nog lang en gelukkig,” met de magie die ik voor hen uitdokterde. Het lijkt soms een tocht van het land van de Wizard of Oz op zoek naar bijzondere krachten. Vaak zorg ik dat ik onderweg nog wat vrienden tegen kom, met een vertaalhoedje op of in een grafisch design pakje, zodat ik tijdens mijn tocht sterker sta.
Ik doe ook vaak inspiratie op door gewoon “mindful” rond mij te kijken en te observeren. Gebeurtenissen, plaatsen en mensen brengen mij vaak op ideeën. Congressen en bijscholingsseminaries rondom schrijven, branding en marketing zijn mijn favoriete biotoop, naast mijn persoonlijke schrijfkabinet.
Een foto nemen van mijn bureau vind ik maar saai. Ik kies ervoor om het meest bijzondere voorwerp van mijn zaak in beeld te brengen; een echt kunstwerk van creatieve bezige bij Anita Smets van Mamanita http://mamanita.be/ Het is een boek dat volgens een op maat gemaakt patroon telkens zo wordt gevouwen dat er afbeeldingen en letters in verschijnen. Het past perfect bij mezelf als boekenmeisje en (B)right 2Write. Naast de naam van de zaak zijn ook de zon en de maan erin verwerkt zodat mijn pennenvruchten dag en nacht een lichtend voorbeeld kunnen zijn of toch op zijn minst een gezicht kunnen laten oplichten met een glimlachje. Er zitten trouwens ook verwijzingen in naar de namen van mijn dochters.
Of het nu om een sprookjeskasteel, een nest, een hoogtechnologische computerzaal, een klinisch labo, een bibliotheek, een reisbureau of een kunsttentoonstellingsruimte gaat, voor mij heeft ieder huisje zijn pennenbuisje. Oost, west, overal best – gewapend met pen en papier.
