Ochtendstilte. Ik sta op voor de haan kan kraaien, of beter in het stedelijke Leuven, voor de beiaardklokken parmantig 9 slagen slaan. Veel eerder zelfs. Ik begin vaak als een ijverige mier het nest op te ruimen, maar een tijdje daarna vind ik rust om mij te concentreren op organiseren en schrijven. Ik weet dat er maar weinigen op dit moment een excuus vinden om mij te storen, zodat ik in een soort zen-toestand creatieve gedachten kan laten opborrelen. OK, ik werk hard, maar ik doe het ook met mijn hart. Het is jammer dat het woord “werkend” zo’n negatieve bijklank heeft gekregen in onze carrière-gerichte statusmaatschappij. Als ik zelf een ander woord voor “werken” moet uitvinden, dan denk ik dat “spelen” en “mijn hersenspinsels verder laten spinnen aan een web van ideetjes” het beste bij mij past. Ik denk vooral in woorden; soms wil ik dat ze rijmen maar meestal moeten ze opvallen: staccato – hyperkort met power, bij blijven of raken en in een ideaal scenario een dag maken. Ik kronkel om verder te spinnen; als een megaspin die haar web wil vergroten. Ik zoek associaties ook al zijn die op het eerste zicht niet evident. Mijn gedachten springen schijnbaar van de hak op de tak, maar zijn absoluut logisch te verklaren al vind ik het soms vermoeiend om de logica erachter uit te leggen. Er zijn slechts heel weinig mensen die met mij gelijk spel kunnen spelen en mij uitdagen. Meestal stuiten ze ook op een muur van initiële verlegenheid. Ik ben wie ik ben (te nemen of te laten) en heb het voordeel dat ik mensen misschien aangenaam kan verrassen. Schrijven is in ieder geval een van mijn wapens; niet heimelijk verborgen. Kom maar af met die kernraketten in de tegenaanval. Ik kom direct tot de kern van de zaak. Ik heb wortels op Venus, kom zeker van Mars wegens heel wat in mijn mars, maar blijf vooral met beide voeten op aarde, terwijl anderen en vooral hun objecten lijken te zweven. Met hoogvliegers en hoogheidswaanzin zou je wel eens je doel kunnen misen. En als ik toch geraakt word, dan weet ik zeker dat je gaat denken dat ik blauw bloed heb want er vloeit edele inkt door mijn aderen. Neen, daar krijg ik niet de “blues” van en dat is “news” dat ik uiteraard blauw op wit op papier kan zetten In alle rust, tijdens die ochtendstilte. Daarmee is de klok rond al hoor ik ze onverstoord verder tikken – het enige geluid in huis. Tik tik tik. Tak tak tak. En toch: door even te vertragen, ga ik vandaag sneller vooruit komen.
Spreuk van de dag: “stilstaan” bevordert “bewegen.”
I relax and just do it.
I can write fiction without friction.
ReACTion. I ACT with FACTs for satisfACTion.
NOW! In het NU heb je alTIJD tijd.
En nu rolluiken naar boven – mijn raam op de wereld. En windows opstarten. Want ik was nu even je nobele pennevriend die pas later “getikt” wordt; met blauw bloed – weet je wel.
