Schrijf! Challenge 6. Iets buitenissigs.
Vandaag wil ik gewoon tellen en twee verhalen met een exact aantal woorden laten bestellen.
101 – zoals de Dalmatiërs met zowel wit als zwart om toch tot een kleurrijk geheel te komen ondanks een ultrakort verhaal dat het hoofdpersonage zou bestempelen als een hondenleven.
112 – het noodnummer voor een ongeluk met gelukwensen die hopelijk kunnen tellen.
Toen ik mijn belastingbrief moest invullen en ik tegelijkertijd uitrekende hoeveel mijn vriendin mij kostte, bleek ik echt zwaar getaxeerd te zijn.
Berekend als ik ben, besloot ik met haar te trouwen.
Na onze onvergetelijke dag vroeg ze uiteraard weer geld.
Neen schat, zei ik, nu ben je aan mij verkocht.
Wat durf jij zeggen? Ik had beter een bruidsschat moeten eisen.
Och liefste, jij bent van onschatbare waarde. Geld maakt niet gelukkig, jij mij wel tot op de dag dat ik uitgeteld ben.
Je krijgt dubbel geluk want ik ben zwanger. Ik tel nu voor twee, is dat niet kostbaar?
Er was eens… een dame die met de deur in huis viel. Dit werd geen sprookje van 1001 nacht, maar een nachtmerrie met 112. Ze wou het schrijven in haar vingers krijgen, maar brak een vinger aan de schoolpoort. Ze zag sterren en niet alleen die van de Leuvense Stella. ‘Van klasbank naar ziekenhuisbed;’ hopelijk werd dat een ultrakort verhaal. Haar medecursisten duimden voor een goede afloop maar moesten ondertussen exact 101 woorden uit hun duim zuigen met Rhodes als inspiratiebron. Ze besloten haar een roos op papier te geven zodat alles weer rooskleurig werd en ze nog veel bloemlezingen kon schrijven. Ze zouden allen voortaan wat meer op hun tellen passen.
